Βιβλιοπαρουσίαση πεζογραφίας - "Ιερή παγίδα" - Λέια Βιτάλη

Η κυρία Ελένη Γκίκα διάβασε το παρακάτω κείμενο στην παρουσίαση του βιβλίου "Ιερή Παγίδα" της Λείας Βιτάλη από τις εκδόσεις Πατάκη, στο Βυζαντινό Μουσείο και είχε την ευγενή καλοσύνη να το παραχωρήσει και στο Λέξημα.

ΘΕΡΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΝΟΘΕΙΑΣ ΜΑΣ

Για τους ήρωες της Λείας Βιτάλη στην «Ιερή Παγίδα».

«Το παρελθόν είναι κατ' ανάγκην ατελές, κατ' ανάγκην ανασυγκροτημένο, επινοημένο εκ νέου. Συλλέγουμε απ' αυτό μόνο τις αλήθειες του σήμερα. Αν το παρόν μας είναι το παιδί του παρελθόντος, το παρελθόν μας είναι το παιδί του παρόντος. Και το μέλλον θα είναι ο θεριστής της νοθείας μας».
Μααλούφ άκρως… ψυχαναλυτικός και πικρός (και δανεικός, μου τον χάρισε πρόσφατα ένας φίλος με τον οποίο ανταλλάσσουμε φράσεις) και η κυρία Λεία Βιτάλη λόγω ιδιοσυγκρασίας της αλλά και ειδικών σπουδών τα συλλαμβάνει όλα αυτά σε κάθε της ιστορία. Ακόμα και όταν αφορά την Ιστορία. Με γιώτα κεφαλαίο που εν πολλοίς και για πολλούς θεωρείται δεδομένη.

Αλλά όπως η μια παρεισφρύει στην άλλη και η Ιστορία η κεφαλαίο έρχεται και θερίζει και καθορίζει τις μικρές ιστορίες- ζωές, έτσι κι εμείς έχουμε κόψει και ράψει στα μέτρα μας την Ιστορία.
Κι η Λεία έρχεται ως συνήθως και επιχειρεί μια μικρή ανατροπή, ή μάλλον μια ανατροπή πολύ μεγάλη.
Διότι όπως θα πει σε μια κουβέντα μας ιδιωτική που σύντομα θα δημοσιοποιηθεί «ο ξεριζωμός κληροδοτείται».
Και σας διαβάσω τα λόγια της ακριβώς:
«Υπάρχει κάποια στιγμή στη ζωή του συγγραφέα που νιώθει ότι θέλει να φύγει από τα στενά όρια του εαυτού του. Να εκπληρώσει, ας υποθέσουμε, ένα χρέος προς τους άλλους. Να μιλήσει, αν θέλετε, για τα κοινά. Γι' αυτά που ταλανίζουν τον άνθρωπο σ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας του. Ο πόλεμος, η ήττα, ο φόβος, η εκμετάλλευση των αδύναμων από τους ισχυρούς, η αλαζονεία της εξουσίας - είτε πολιτικής είτε εκκλησιαστικής- είναι θέματα που καίνε δίπλα μας. Ηθελα να μιλήσω γι' αυτά. Η Αλωση της Κωνσταντινούπολης τα εμπεριέχει όλα. Και κάτι παραπάνω. Την αλλαγή του ρου της ιστορίας στα Βαλκάνια. Μας αφορά και σαν ανθρώπους αλλά και σαν κατοίκους της περιοχής. Όπως καταλάβατε τη χρησιμοποίησα ασύστολα για να μιλήσω για όλα αυτά που καίνε. Και όχι μόνον γι' αυτά. Επειδή κατάγομαι από την Κωνσταντινούπολη είχα ακόμη έναν λόγο. Τον ξεριζωμό! Που σφραγίζει εφόρου ζωής αυτούς που τον ένιωσαν στο κορμί και την ψυχή τους και- να σας πω και κάτι που ανακάλυψα- κληροδοτείται. Ο ξεριζωμός κληροδοτείται. Είναι απίστευτο. Αλλά συμβαίνει».

Και επειδή μετά τον κύριο Ζήρα και τον κύριο Νικολούδη θα ήταν αφέλεια να συνεχίσω για το βιβλίο- έτσι ή αλλιώς είναι αφέλεια και θράσος το ότι τόλμησα να καθίσω ανάμεσά τους- αλλά μου αρέσουν οι μικροί, προσωπικοί, ξεριζωμοί, θα σταθώ για λίγο σ' αυτούς.
Διότι αυτοί οι μικροί ξεριζωμοί και στην κυρία Βιτάλη αρέσουν.
(απόσπασμα)

Για να διαβάσετε ολόκληρη τη βιβλιοπαρουσίαση κάντε κλικ εδώ