Βιβλιοπαρουσιάσεις - Πεζογραφία: "Η Ερωτική αναισθησία των αχινών"

Η Ερωτική αναισθησία των αχινών, Κώστας Θεολόγου, Εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος, σελ. 44



Mια τρυφερή αφήγηση, μια εναλλακτική ερμηνεία της φαινομενικής ανδρικής σκληράδας που αποκαλύπτει την ανάγκη των ανδρών για ερωτική ευαισθησία

ήτοι ιστορία περί μεταμορφώσεως
Δημοσιεύθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος, το βιβλίο του Κώστα Θεολόγου με τον αλληγορικό τίτλο «Η ερωτική αναισθησία των αχινών» που πραγματεύεται τις μεταμορφώσεις που επιφέρει στον άνθρωπο η διακύμανση του ερωτικού συναισθήματος μετά από την εμπειρία του χωρισμού.
Ο τίτλος του βιβλίου προϊδεάζει τον αναγνώστη ότι και το κείμενο που θα συναντήσει είναι ιδιότυπο. Ειδολογικά δεν θα μπορούσε να ενταχθεί σε μία μόνο κατηγορία, γιατί χωρίς να είναι μυθιστόρημα χρησιμοποιεί το στοιχείο του μύθου και δη του παραμυθιού. Χωρίς να είναι αμιγώς διήγημα είναι ευσύνοπτο και με αφηγηματικούς τρόπους που παραπέμπουν στο διήγημα και χωρίς να είναι ποίημα χρησιμοποιεί τη ρίμα για να προσδώσει ρυθμό στην αφήγηση. Άλλωστε η επιλογή της συμβολικής γραφής παραπέμπει σε παραμύθι, μάλλον για ενήλικες.
Και δεν εννοώ μόνο την κλασική περίπτωση παραμυθιού, στο οποίο το καλό παλεύει με το κακό και πάντοτε νικάει το πρώτο, με τα απαραίτητα διδάγματα κάθε φορά. Εννοώ και όλα εκείνα τα παραμύθια ή τις ιστορίες, που, με γραφή συμβολική, αναδεικνύουν σκέψεις και προβληματισμούς, αγωνίες, πόθους ανομολόγητους, κρυφές επιθυμίες και λαχτάρες, απωθημένα συναισθήματα και καταπιεσμένα ένστικτα, και δίνουν στο τέλος διέξοδο στο τέλμα της σκέψης, προοπτική ανατροπής του συναισθήματος και μικρή χαραμάδα ελπίδας, «αν…», δηλαδή υπό προϋποθέσεις.
Αφετηρία της ιστορίας και του προβληματισμού της αποτελούν, όπως διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, «οι εντός και εκτός γάμου συνευρέσεις», οι χωρισμοί που σημαδεύουν μάλλον, την ερωτική συμπεριφορά, η οδύνη ή καλύτερα η λύπη που ακολουθεί.
Ο συγγραφέας ανατρέπει την στερεότυπη εικόνα του σκληρού και άτρωτου αρσενικού και αποκαλύπτει την ανάγκη των αντρών για το ευαίσθητο ερωτικό άγγιγμα, ιδίως μετά από την ισοπεδωτική εμπειρία του χωρισμού. Για να το επιτύχει μεταπλάθει σε αφήγημα, ένα ταξίδι συνειρμών και αναμνήσεων μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου στο οποίο κεντρική θέση έχει το συναίσθημα της λύπης. Η λύπη, κατά τον συγγραφέα, δεν φαίνεται να' ναι μόνο η εύλογη απότοκος ενός χωρισμού, αλλά κυρίως η αρχή μιας εσωτερικής και εξωτερικής μεταμόρφωσης.
Ο κεντρικός ήρωας μεταφέρει την ιστορία του «σχιζόνειρου», του χλωρού φυκιού, που αναδύθηκε ως συνομιλητής εμπρός του, με αφορμή μια απλή στιχομυθία με μια νέα, σε ένα από τα συνηθισμένα καφέ της πόλης. Ο «σχιζόνειρος», το φύκι, είναι ο κεντρικός ομιλητής, που εξηγεί και ερμηνεύει πως ο νέος, από ατρόμητος ταξιδευτής της ζωής και του έρωτα μεταμορφώνεται σε σκληρό και αγκαθωτό αχινό, απρόσιτο και μοναχικό, όταν χάσει την αγαπημένη του και ανατραπεί η σχεδία που τον ταξιδεύει. Ο «νηός» γίνεται «αχινός» ή ακόμα καλύτερα «αχινηός». Χάνονται οι ελπίδες του; Ασφαλώς όχι.

(Απόσπασμα από τη βιβλιοκριτική που έκανε για το Λέξημα η Γεωργία Ζήση)


Κάντε κλικ εδώ για να μεταβείτε στη σελίδα το Λέξημα που έχει ολόκληρη την ανωτέρω βιβλιοπαρουσίαση

Κάντε κλικ εδώ για να βρείτε και να διαβάσετε παλαιότερες παρουσιάσεις πεζογραφίας στο www.Lexima.gr