Ξεσκονίζοντας τη βιβλιοθήκη μας: Όταν Έκλαψε Ο Νίτσε - Ίρβιν Γιάλομ

Με τον διακριτό και εύγλωττο τίτλο "Ξεσκονίζοντας Τη Βιβλιοθήκη μας" o Πάτροκλος Χατζηαλεξάνδρου γνωστός και από το προσωπικό, μη κερδοσκοπικό, λογοτεχνικό του Στέκι Περί...Γραφής , μάς παρουσιάζει βιβλία πεζογραφίας που άντεξαν στο χρόνο.

*******************************
Όταν Έκλαψε Ο Νίτσε, Ίρβιν Γιάλομ, Εκδόσεις ΑΓΡΑ, 1η έκδοση στην Ελλάδα το 2001, Μετάφραση: Γιάννης Ζέρβας, Ανδριτσάνου Ευαγγελία, Σελ.432


Να σας πω την αλήθεια, είχα προγραμματίσει τούτο τον μήνα να μιλήσω για κάποιο άλλο βιβλίο, -δεν έχει επί του παρόντος σημασία να πω ποιό μιας και θα το δείτε προσεχώς-, αλλά η τύχη το ‘φερε να πέσει στα χέρια μου το σημερινό... θέμα μου, να με κερδίσει τόσο και σε τόσους τομείς, ώστε να παρακάμψω τη σειρά. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Υπήρχανε κι άλλοι αποτρεπτικοί παράγοντες, από μιαν απλή κι ηλίθια στοίχιση κι εξηγώ αμέσως. Από ένα σημείο κι ύστερα, στη ζωή μου αντιπάθησα τους ψυχολόγους και γενικότερα δεν έχω τη καλύτερην εντύπωση για τη ψυχανάλυση. Πέστε με μεροληπτικό, προκατειλημμένο μα τούτο δεν άλλαξε ακόμα κι όταν σχετίστηκα, εκτός ιατρείων, με τη «φάρα» αυτή. Επίσης, για να κλείσω το αρνητικό κλίμα που ‘χε σωρευτεί πριν ανοίξω το βιβλίο τούτο, έχοντας διαβάσει σε πολύ μικρή ηλικία το «Τάδε Έφη Ζαρατούστρας» του Φ. Νίτσε, και μην έχοντας καταφέρει να εισχωρήσω -όπως ήτανε μάλλον φυσικό- στον τρόπο σκέψης και γραφής του μεγάλου αυτού φιλοσόφου, είχα επίσης αναπτύξει, έναν αρνητισμό, εξίσου μεροληπτικό και προκατειλημμένο.
Άνοιξα λοιπόν με όλον αυτό τον αρνητισμό να με διακατέχει, το βιβλίο του Ίρβιν Γιάλομ με τίτλο: «Όταν Έκλαψε Ο Νίτσε» μόνο και μόνο από τρομερή περιέργεια, αλλά και για να διασταυρώσω τυχόν στοιχεία που θα περιείχε, για τη τρομερή Λου Σαλομέ, μιας και στο Στέκι μου έχω στήσει ένα εκτεταμένο βιογραφικό της. Ε λοιπόν χρειαστήκανε λίγες μόνο σελίδες για να γυρίσουνε τα πάντα, ανάποδα. Το βιβλίο με κέρδισε γοργά και βρέθηκα ν' αγωνιώ για τη συνέχεια και να μη μπορώ να σταματήσω το διάβασμα. Ο φόρτος όμως πολύς, ο κάματος επίσης κι οι ώρες της μέρας μόνον εικοσιτέσσερις, έτσι, κάθε φορά που αναγκαζόμουν με κόπο να διακόψω, ένιωθα λύπη και λαχτάρα μέχρι να ξαναβρώ χρόνο να συνεχίσω. Τώρα σας είπα όλη την αλήθεια κι ευτυχώς που η περιέργειά μου με βοήθησε να κερδίσω κάτι τόσο πολύτιμο, όσο τούτη η ανάγνωση.
Κυρίες και κύριοι, σε τούτο το βιβλίο, ο χαρισματικός Γιάλομ, ξεδιπλώνει θαυμάσια μιας καταπληκτικής ευφυίας ιδέα! Στήνει ένα φανταστικό δημιούργημα, από αληθινούς ήρωες, από πολλά ψήγματα αληθινών περιστατικών κι όπου εισέρχεται η φαντασία, γίνεται με αληθοφανή τρόπο, βάσει των βιογραφικών, του τρόπου ζωής και σκέψης των ηρώων και των συνηθειών τους. Υπαρκτά πρόσωπα: ο Νίτσε, η Σαλομέ, ο Δρ Μπρόγιερ, ο Φρόιντ, μια ασθενής με το κωδικό όνομα Άννα Χ. κι οι συν αυτώ, με χρονικό καμβά περίπου έξι μήνες του 1882 (!), όπου ο Νίτσε έχει μαλώσει με τη Σαλομέ, ‘εγκυμονεί' τον «Ζαρατούστρα» κι έχει προβλήματα υγείας και προσανατολισμού σκέψης, ο Φρόιντ δεν έχει ακόμα γνωρίσει τη Σαλομέ, δεν έχει ακόμα ‘επινοήσει' τη ψυχανάλυση κι είναι ένας νεαρός φτωχός φοιτητής, προστατευόμενος του Μπρόγιερ, που κι αυτός περνά τη δική του κρίση, αυτή της ηλικίας των σαράντα, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η οικογενειακή και ψυχική του γαλήνη. Αυτά είναι γεγονότα διαπιστευμένα.
Πάνω κει λοιπόν ο Γιάλομ, έχοντας σαφέστατα μεγάλην έμπνευση, στήνει το δικό του παράλληλο δόμημα με πολλαπλούς στόχους
(απόσπασμα της βιβλιοπαρουσίασης)

Για να διαβάσετε όλη την παρουσίαση του βιβλίου που βρίσκεται δημοσιευμένη στο Λέξημα και την κατηγορία Πεζογραφία, κάντε κλικ εδώ